Over de kunstenaar

'Ik ben een herfstkind. Ik hou van stormen, wind door mijn haar en door mijn hoofd, gekleurde bladeren wervelend tussen de donkere stammen. Na het stormige weer is er de serene rust. Ik word stil van binnen en van buiten en in mijn hoofd ontstaan beelden.'

In haar werk zoekt ze naar de beweging tussen actie en rust, van de hectiek van het leven naar een rustpunt, van een veelheid of zelfs wirwar die uitmondt in een evenwichtig zijn. In haar schilderijen is dat terug te vinden in een rustpunt, een open plek in het bos, licht achter de warrige takken. Het latijnse woord silva betekent 'woud' en haar naam; Sylvia betekent 'wonend in het woud'. De werktitel van haar schilderen is: Het woud wuift, het bos lokt. Ik schilder de structuren van een chaotische wirwar aan takken, dieptes en licht. Het is een naar abstractie neigend spel met kleur. Zwart staat vaak in silhouetvorm op de voorgrond van waaruit het licht beleefd wordt. De doeken vormen een entree tot het bos als een kathedraal of laten het longweefsel van de aarde zien. Ze schildert met acryl op steeds grotere formaten. Om het grote gebaar en de losse pols, omdat je moet bewegen en sjouwen. Het worden doeken waar je niet omheen kunt. In haar expressieve schilderijen toont zij haar kracht in een energiek handschrift en gevoel voor kleur.